Het Dublin Gospel Choir heeft een mooie weg afgelegd. Een jaar of 13-14 geleden gestart als een schoolkoor in de binnenstad van Dublin zijn zij uitgegroeid tot één van de meest optredende groepen in Ierland. Zij zijn te boeken voor trouwfeesten, begrafenissen, bedrijfsfeesten en "nights of soul", dat laatste zijn kerkoptredens.
Met "Doing Their Thing" brachten zij eind vorig jaar hun tweede cd uit. En dat ze in Ierland populair zijn mag blijken uit het feit dat ze hiermee in de algemene top 30 van cd's belandden en met de single "Liberty Bell", in eigen land zelfs een heuse hit hadden.

Wat ons betreft heeft deze populariteit echter ook een keerzijde: het feit dat ze door een breed publiek gesmaakt kunnen worden heeft te maken met het feit dat ze met hun muziek een funky en poppy weg zijn ingeslagen en met het feit dat hun nummers keurig gearrangeerd worden. Wat ons betreft klinken ook zowel de individuele stemmen als het totale groepssound te dunnetjes. Er kan eindeloos gediscussieerd worden over het feit of blanken zich nu al dan niet mogen wagen aan zwarte muziekvormen. We zijn op dat gebied zeker geen puristen, maar wat het Dublin Gospel Choir doet op "Doing Their Thing" is gospel laten verworden tot een soort eenheidsworst die bij iedereen wel binnen gaat, een beetje wat Scala bij ons doet met bepaalde popnummers.

Is alles op deze cd dan waardeloos? Gelukkig niet, de groep kan op momenten een aardig stukje swingen en dat zeker op bepaalde nummers die live werden opgenomen. Er staan op "Doing Their Thing" ook enkele zeer fijne nummers. Dat is het geval voor de twee afsluiters "My Life, My Love, My All" (door het ganse koor zonder solist gezongen en ons favoriet nummer) en "Make Me A Channel". Vroeger op de cd zijn er ook al "Something So Wonderful" (waarmee het wachten is tot het vijfde nummer voor er wat fijns komt) en het door de Ierse traditionele muziek beïnvloedde "The Seed". ROLA